E SE NO VI ABBASTA...

Un PAZZONE di PRIMA CLASSE!!!!, June 28, 2001
Reviewer: peppinieddu (see more about me) from CHICAGO, IL. USA
All you afficionados of "WORLD MUSIC" need to know about Italy's (actually Napoli's )best kept secret, Daniele Sepe. This cd is a sampling of musics from some of his European releases, and like most of the ecclectic music composers, shows off an array of many musical styles...Avant Guard meets traditional Banda musics, Funk/ rap (in Italiano,and LATIN!), Argentine folkloric ,and wild twists on the tarantella & tammuriata folk forms of Southern Italy. My 65 year old uncle heard this cd one night on my car stereo, shouted, "il tarantella, BRAVO PEPPI!", and his heart went right back to Castelvetrano Sicilia, VIA THE SUN RA SPACE SHIP!!HEHE Sepe is no traditionalist, he "de-composes" traditional styles while still offering loving respect to them. This cd is NOT for the musically conservative, it requires a loving and tolerant ear at times. I hesitate to 'compare", but fans of Mingus, Sun Ra, Zappa, Zorn, & a few others I have skipped, I believe you would enjoy this cd, and even if it wasnt your cup of expresso, It is worth your while to hear another "VOICE" of the contra-current" trying to break through the "Vinyl Curtain" of commercial death the record industry perpetuates.( i know its a cd world, but the expression must remain, hehe!) Ti saluto , Daniele!! 100000 stars

There is really no way to explain the mind of this Neopolitan composer arranger and musician. The roots music of naples and its evirons is only the begginning of the stew. It's thickened with classic jazz, pureed with pop and soul, then served on a plate of Brecht garnished with avant garde idosyncracies. And that's just the half of it.
CD Roots

Anime Candide
Daniele Sepe
Dunya Records.
Daniele Sepe, flöjt, saxofoner, kaval, ottavino, klaviaturer, programmering, sång, Auli Kokko, sång, Piero Ricci, italiensk säckpipa, Franco Giacoia, gitarrer, Luca Persico, sång, Marian Serban, cymbalom, Aldo Vigorito, kontrabas, Piero de Asmundis, piano, Enrico del Gaudio, slagverk m fl.
För undertecknad har italiensk musik - förutom den klassiska operan - varit starkt förknippad med smetig skönsång och schlagerfestivaler. Men så kommer en artist som ställer detta helt på ända. Daniele Sepe, född i Neapel 1960, visar mig en helt annan sida av Italien.  
Sepe började som klassiskt skolad flöjtist och fortsatte som saxofonist i diverse suspekta jazz- och undergroundgrupper med avstickare till barockmusiken. Han började snart komponera, och 1991 kom första egna plattan, "Malamusica". Sedan dess har han släppt en skiva nästan varje år i Italien.
I fjol kom den första skivan uttryckligen riktad till en mer internationell publik - "Senza Filtro" - och i år släpptes "Anime Candide", med undertiteln "krigs- och kärlekssånger", som snabbt gick upp på världsmusiklistan.
Men detta är inte världsmusik, det är mer. En otrolig blandning med inslag av traditionell italiensk säckpipa och folksång, tunga gitarriff, Verdi, rap, tarantella, Stockhausen, Chicagojazz, Revolution no 9, mandolinkvartett, ljudfilmspår.
Det är vackert, aggressivt, skrämmande, mäktigt, under stundom på gränsen till Eurovision Song Contest (ja, ja) och ändå alldeles eget. Sällan har jag hört så varierande men ändå sammanhängande musik. En av årets klart intressantaste bekantskaper. Viva Italia!
Ulf Torstensson

DANIELE SEPE | ANIME CANDIDE. WAR AND LOVE SONGS
CD, Dunya/Central
Jesus, wat een album! Daniele Sepe – componist en multi-instrumentalist uit Italië – pakt heftig en hard uit op deze plaat. Hij is duidelijk niet te spreken over de gebeurtenissen die de afgelopen tijd in deze wereld hebben plaatsgevonden. In de liner notes beschrijft hij de shock op de gezichten van de New Yorkers tijdens de 11e september en zijn eigen gevoel dat ook hij en iedereen schuldig is aan deze gebeurtenissen, in meer of mindere mate, maar schuldig in ieder geval.
Volgens Sepe is het namelijk onmogelijk in deze intensief ‘vernetwerkte’ wereld, te doen alsof je van niks weet, alsof je niet weet dat aan de andere kant van de wereld mensen elkaar de kop inslaan door politieke en economische beslissingen aan deze kant. Een ware gedachte, dat in ieder geval, en een gedachte die in dit ongelooflijke album muzikaal uitgewerkt wordt.
Het eerste stuk ‘Ndunielle’ is nog een verwijzing naar vroegere tijden, toen er volgens Sepe – hij is duidelijk een romanticus – nog sprake was van menselijkheid. Oorspronkelijk uit het einde van de 19e eeuw en hier als versie met fluit en ruwe, indrukwekkende stem. Daarna gaat het echter los. ‘Il lupo e l’agnello’ gaat over een wolf die een lammetje vreet, omdat de vader van dit lam hem vorig jaar beledigd heeft. De Oedipus-verwijzing mag duidelijk zijn.
Het titelnummer dat daarop volgt is een hard-hitting polemiek tegen onze Amerikaanse vrienden: “Who gives a shit / about the statistics of kids / Who died under bombs / And sniper fire / We want playstation / Oil is what we need.” Afgesloten wordt dit strijdlied met een gedeelte uit de Full Metal Jacket soundtrack van Stanley Kubrick, namelijk dat gedeelte dat ook wel de Prayer of the Gun genoemd wordt, waar de soldaten zweren op hun geweren en beloven de vijand te doden. Een klassiek voorbeeld een vriend-vijand denken.
Alsof dit alles nog niet genoeg is, weet Sepe er ook een muzikale tour de force van te maken. Met cimbalom, orgels, drums, gitaren, fluiten, electronica, piano en meerstemmige zang comprimeert hij de waanzin in 15 stukken en iets minder dan zestig minuten. Zonder twijfel een meesterwerk.

Ma allora no so proprio soldi buttati se

v' accattate quacche disco mio!